Hipoteza ta opiera się na stwierdzeniu, że im dłuższy czas mija od ostatniego kryzysu, tym bardziej banki są skłonne podejmować coraz większe ryzyko, a firmy i gospodarstwa domowe coraz agresywniej finansować swoją działalność, pożyczając więcej i więcej.[1]
Koncepcję niestabilności finansowej Minsky’ego można przedstawić w trzech następujących po sobie etapach[2]:
Koncepcję niestabilności finansowej Minsky’ego można przedstawić w trzech następujących po sobie etapach[2]:
- pierwszy etap to tak zwany etap hedge financing, w którym na rynku działają podmioty operujące ostrożnie długiem to znaczy udzielają one kredytów tylko takim kredytobiorcom, którzy na pewno spłaca zaciągnięty dług wraz z odsetkami,
- drugi etap nazywany speculative financing- Podmioty te wypychane są przez inne poprzez wykorzystanie dźwigni finansowej, ich działania opierane są na spekulacjach tzn., banki udzielają kredytów takim kredytobiorcom, którzy są w stanie spłacić odsetki od zaciągniętego długu, natomiast ich zdolność do spłacenia rat kredytowych zależna jest od wzrostu dochodów w gospodarce,
- ostatnim trzecim etapem jest moment, w którym na rynku dominują inwestycje strukturą przypominające „piramidę finansową”. Oznacza to, że banki udzielają kredytów nawet takim kredytobiorcom, którzy nie są w stanie spłacić ani odsetek ani rat kredytowych. Wykorzystują oni natomiast zaciągnięte kredyty do zakupu aktywów, których ceny mają tendencję wzrostową, szczególnie chodzi tutaj o nieruchomości. Są to tak zwane kredyty subprime- podmioty, które nie są zdolne do spłaty ze swoich bieżących dochodów robią to na zasadzie refinansowania (zaciągają tak zwane kredyty konsolidacyje, rolują) tzn., zaciągają następny kredyt pod zastaw rosnących cen nieruchomości, po to, aby spłacić kredyt poprzedni.
[2] http://agmaandcompany.com/wspolczesny-kryzys-finansowy-przyczyny-i-konsekwencje-dla-gospodarki-swiatowej/(30.09.2013 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz