Wspólnie z Panem Tadeuszem Tatarą przygotowaliśmy badanie ryzyka procesów i aktywów trwałych w przedsiębiorstwie wodociągowym, kilka wniosków z badania przedstawiam poniżej.
Dane uzyskane z opracowania metodą analizy wadliwości procesów (FEPA) służą jako materiał wyjściowy do pogłębionych badań metodą drzewa zdarzeń ETA. Metoda jest powiązaniem analizy scenariuszowej ryzyka finansowego z wybranymi instrumentami reakcji na ryzyko i pozwala na równoczesną prezentację ryzyka i najlepszych instrumentów sterowania. Tworzy się zbiór scenariuszy, na podstawie których podejmuje się decyzje sterujące poziomem ryzyka i wartościami środków finansowych przeznaczonych na zabezpieczenie lub likwidację skutków.
Kolejność działań analizy za pomocą ETA:
• Zakreślenie granic analizy;
• Identyfikacja zdarzenia inicjującego skutek;
• Określenie zbioru instrumentów reakcji na ryzyko;
• Identyfikacja czynników otoczenia wpływających na zdarzenie;
• Przyporządkowanie prawdopodobieństwa sukcesu lub niepowodzenia dla każdego z instrumentów;
• Prezentacja zaleceń do wsparcia decyzji na podstawie porównania kosztów do korzyści.
Do analizy za pomocą ETA (rysunek 1) wybrano zdarzenie I.1.3 awarię systemu sterowania ujęciem podziemnym w procesie ujmowania wody. Analiza identyfikuje powodzenie zastosowania kolejnych instrumentów reakcji na zdarzenie będące źródłem ryzyka finansowego i przyporządkowaną dotkliwość oraz prawdopodobieństwo.
Każdemu instrumentowi przyporządkowuje się prawdopodobieństwo odniesienia sukcesu po jego zastosowaniu (α) oznaczające niwelację ryzyka finansowego. Niepowodzenie oznacza się (1-α). Przeprowadzona analiza staje się wsparciem do podejmowanych decyzji o sposobie reagowania na powstałe zagrożenie oraz stanowi ważną informację o ewentualnych kosztach operacji neutralizacji ryzyka finansowego. Zbiór scenariuszy zawierających prawdopodobieństwo i dotkliwość ułożony w sekwencji następujących po sobie reakcji stanowi podstawę do wykreślenia krzywej ryzyka finansowego dla wybranego zdarzenia. Graficzny sposób prezentacji ryzyka służy do informowania o konsekwencjach wpływu zdarzeń na finanse przedsiębiorstwa.
Najprostszą metodą, zarazem w pragmatyczny sposób możliwą do przeprowadzenia wstępnej oceny stopnia zagrożenia ze strony analizowanego zdarzenia jest nałożenie krzywej ryzyka dla tego zdarzenia na mapę ryzyka, gdzie zaznaczona została tolerancja na ryzyko dla tego zdarzenia (limit). Pozwala to zobrazować położenie poszczególnych scenariuszy na mapie i określić stopień zagrożenia dla realizacji celów.
Dla uzyskania pełnego obrazu wpływu zagrożeń będących skutkami finansowymi potencjalnych zdarzeń należy nanieść krzywe ryzyka poszczególnych zdarzeń na macierz ryzyka. Naniesienie powinno być poprzedzone analizą możliwości równoczesnego wystąpienia wielu zdarzeń. W takim przypadku należy najpierw sporządzić wspólną krzywą (opartą na skumulowanych danych) dla ryzyk występujących równocześnie i dopiero wtedy nanieść ją na macierz.
Powyżej w sposób uproszczony określono możliwy do zaakceptowania poziom ryzyka w przedsiębiorstwie (tolerancję na ryzyko). Rozkład wartości i prawdopodobieństwa przedstawiono w formie mapy ryzyka, na której oznaczono kolorami obszary właściwe dla stopnia akceptacji ryzyka. Ryzyka plasujące się w obrębie koloru zielonego są akceptowalnei nie stanowią istotnego zagrożenia dla przedsiębiorstwa. Scenariusze, których wartość i prawdopodobieństwo sprawiły, że znalazły się na polach koloru żółtego stanowią podstawę do ogłoszenia sytuacji alarmowej. Należy wdrożyć działania zmierzające do zmniejszenia skali zagrożenia. Jeżeli natomiast jakiś scenariusz znalazłby się w obrębie koloru czerwonego sytuację należy ocenić jako katastrofalną i nieakceptowaną wymagającą natychmiastowego podjęcia działań zaradczych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz