Ktoś może zarzucić, że to już było na blogu. Może i tak. Jednak wydaje mi się to tak istotne, że warte wielokrotnego powtarzania!
Biorąc pod uwagę konieczność równoważenia wpływu ryzyka na sytuację finansową przedsiębiorstwa z oczekiwaniami co do zyskowności jego działalności, menedżerowie
powinni dążyć do maksymalizowania osiąganych wyników ekonomicznych przy akceptowalnym poziomie ryzyka dla wszystkich podmiotów zaangażowanych w gospodarowanie przedsiębiorstwa.
Ryzyko oznacza możliwość osiągnięcia wyników różniących się od planowanych, czyli zarówno zwiększenia wyników, jak i ich redukcji. Należy zatem założyć, że każdy menedżer hierarchizuje, potencjale decyzje w warunkach ryzyka, zgodnie ze swoimi preferencjami oraz oficjalnymi wytycznymi, jeżeli takie istnieją (odnośnie podejmowania ryzyka). Aktywa obarczone ryzykiem to takie, dla których przyszłe wyniki ekonomiczne są niepewne (czyli aktywa wolne od ryzyka to takie, dla których przyszłe wyniki ekonomiczne są już znane ze 100% pewnością). W trakcie podejmowania decyzji menedżer powinien brać więc pod uwagę możliwe ich następstwa. Każda taka decyzja jest związana ze zmianą zasobów w przedsiębiorstwie, dlatego też znajduje swoje odzwierciedlenie w jego podstawowych sprawozdaniach finansowych. Bez wątpienie powinna się ona przyczyniać do kreowania wartości dodanej dla wszystkich uczestników procesów biznesowych przedsiębiorstwa, finalnie prowadząc do stabilnego wzrostu jego zysków ekonomicznych. Istnieje jednak pewien poziom niepewności co do końcowego efektu podjętych decyzji. Dlatego należy dążyć do określenia poziomu ryzyka. Możliwości wyboru, które charakteryzują się niskim jego poziomem, będą miały oczywiście ograniczony wpływ na przyszłe wyniki gospodarowania. Odwrotnie, jeżeli dany wariant decyzyjny niesie ze sobą wysokie ryzyko (znaczące ryzyko można łatwiej opisać oraz
zakomunikować).
Należy założyć, że efektywne decyzje to takie, które prowadzą do maksymalizacji oczekiwanego zwrotu z wykorzystywanego kapitału (także kapitału ryzyka) przy podjęciu takiego ryzyka, które przedsiębiorstwo, a także dany menedżer mogą zaakceptować. Im wyższa wartość zwrotu, tym większa efektywność danej decyzji. Najbardziej efektywna decyzja, to taka, która wśród różnych alternatyw, charakteryzujących się takim samym ryzykiem, zapewnia najwyższy zwrot. Zaś zbiór takich decyzji powinien gwarantować najniższy poziom ryzyka przy zadanej stopie zwrotu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz