Równoważenie różnych perspektyw wykorzystania majątku

Podstawą pozyskania i wykorzystania aktywów w organizacji jest każdorazowo osiągnięcie określonych celów, które są zbieżne z celami strategicznymi. Zarządzanie aktywami związane jest z ciągłym równoważeniem i optymalizacją relacji oczekiwanych wyników, kosztów i ryzyka. Podczas poszukiwania wspomnianej równowagi należy także zachować właściwą relację pomiędzy wypełnianiem celów krótkoterminowych a osiaganiem celów długoterminowych (oznacza to położenie większego nacisku na perspektywę długoterminową)[1]. Konieczne jest więc analizowanie wyników osiąganych przez każde aktywo przedsiębiorstwa oraz towarzyszących im kosztów i ryzyka w całym okresie życia tego aktywa.

Problem równoważenia powyższych perspektyw ma miejsce w odniesieniu
do wszystkich elementów majątku w przedsiębiorstwie. Konieczność analizy wyników, kosztów i ryzyka w odniesieniu do aktywów w perspektywie długoterminowej ma szczególne zastosowanie do aktywów trwałych ze względu na długie okresy ich użytkowania. Niektóre składniki majątku przedsiębiorstw użyteczności publicznej czy branży przemysłowej mogą być wykorzystywane przez okres kilkudziesięciu lat. W przedsiębiorstwach tego typu codziennością jest optymalizacja relacji cyklu życia aktywów, ich operacyjnej sprawności
i kosztów utrzymania z osiąganiem celów ekonomicznych, satysfakcją klientów czy wymaganiami regulatora. Z punktu widzenia osiągania maksymalnej efektywności wykorzystania aktywów przedsiębiorstwa należy zarządzać każdym elementem majątku, zapewniając optymalizację jego globalnej struktury.



[1] Takie podejście jest zgodne z wypełnianiem podstawowej roli aktywów, a więc przyczynia się do osiągania celów strategicznych całej organizacji.