Ustawa Dodd-Frank Wall Street Reform and Customer Protection Act

Amerykańska ustawa z dnia 5 stycznia 2010 r. Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, publ. H. R. 4173. 

Reakcją na kryzys finansowy była również ustawa Dodd-Frank Wall Street Reform and Customer Protection Act podpisana przez Baracka Obamę w dniu 21.07.2010 r. Ustawa ta także miała na celu zapobiec w przyszłości powtórce katastrofy finansowej z 2008 r. Nowe prawo liczy ok. 2300 stron, wprowadza ostrzejsze zasady regulowania działalności instytucji finansowych i ogranicza wysokość zysków. Ponadto wprowadza większą ochronę konsumentów, zobowiązuje banki do zredukowania liczby ryzykownych transakcji oraz ustanawia rządowy mechanizm likwidacji zagrożonych instytucji finansowych. Jest to pakiet reform systemu bankowego oraz nadzoru finansowego, które mają zapewnić jego stabilność oraz zapobiegać obciążaniu podatników kosztami pomocy publicznej dla instytucji finansowych, które przeżywają trudności w skutek podejmowanego nadmiernego ryzyka. Najważniejszymi postanowieniami ustawy zostało objętych kilka obszarów. Została wprowadzona tzw. Reguła Volckera obejmująca następujące postanowienia:



· banki mogą inwestować w fundusze hedgingowe oraz private equity maksymalnie do wysokości 3% kapitałów własnych,
· banki nie mogą być powiązane kapitałowo z funduszami, w które lokują środki, ani też poręczać ich zobowiązań,
· zakaz zawierania transakcji, które stwarzają konflikt interesów pomiędzy bankiem, a klientem,
· zakaz zawierania transakcji zagrażających bezpieczeństwu banku oraz finansowej stabilności Stanów Zjednoczonych,
· zakaz handlu papierami wartościowymi oraz walutami na rachunek własny banków.

Na mocy ustawy banki dokonujące sekurytyzacji kredytów hipotecznych (nowoczesna operacja finansowa umożliwiająca przedsiębiorstwom, instytucjom finansowym i bankom pozyskanie kapitału, jest to zamiana należności na papiery wartościowe) będą musiały zatrzymać część sekurytyzowanych instrumentów w strukturze własnego bilansu, co ma na celu obligować banki do rzetelnej wyceny nieruchomości oraz zdolności kredytowej kredytobiorców.

W reformie wskazano organ, który będzie się zajmował identyfikacją ryzyka systemowego, a mianowicie Radę Nadzoru Stabilności Finansowej kierowaną przez Sekretarza Skarbu. Rada będzie miała za zadanie opracowanie systemu wczesnego ostrzegania przed kryzysem finansowym oraz zajmie się ustalaniem wymogów kapitałowych dla instytucji finansowych. Ustawa rozgranicza także kompetencje nadzorcze takich instytucji jak: Bank Rezerwy Federalnej, Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytowych oraz Biura Kontrolera Waluty, które będą odpowiedzialne za oddzielne rodzaje banków. Dodd-Frank Act stwarza również możliwość przejmowania i likwidowania przez rząd dużych instytucji finansowych stojących na krawędzi bankructwa. Wprowadza limit środków pochodzących od podatników, przeznaczonych na pomoc publiczną dla upadających banków. Ważnym postanowieniem ustawy jest utworzenie Biura Ochrony Finansowej Konsumenta, którego zadaniem będzie nadzór nad instytucjami finansowymi odnośnie informowania klientów o ryzyku dotyczącym produktów i usług oferowanych przez banki, ustalanie górnych granic opłat za korzystanie z kart kredytowych oraz debetowych.

Dodd-Frank Act zawiera także szereg postanowień w zakresie dokonywania przez banki transakcji na instrumentach pochodnych:

· obrót niektórymi typami instrumentów pochodnych będzie odbywać się na publicznych giełdach w celu zachowania większej transparentności oraz będzie rozliczany przez centralne izby rozliczeniowe
· rynek derywatów OTC (instrumentów obrotu pozagiełdowego) będzie podlegał wspólnej regulacji amerykańskiej komisji papierów wartościowych i giełd oraz federalnej agencji regulującej rynek kontraktów futures (kontraktów terminowych),
· niektóre instrumenty pochodne zostaną wydzielone z banków do nowych, ustanowionych przez nie podmiotów.

Nowa reforma wprowadziła także obostrzenia dla działalności agencji ratingowych, które zobowiązane zostały do rzetelnej oceny wiarygodności banków.
Jednym z planów ustawy Dodd-Frank Act było wdrożenie SEF (Swap Execution Facility) tj. platformy do handlu swapami. Z tym pojęciem nierozerwalnie wiąże się także pojęcie wprowadzone w Europie: OTF (organised trading facilities) nieco różniące się od poprzedniego. OTF czyli zorganizowane platformy obrotu instrumentami pozagiełdowymi. Inaczej mówiąc, to system powstały na wzór SEF (Swap Execution Facility), mający na celu realizowanie transakcji kupna i sprzedaży instrumentami finansowymi. OTF ma jednak szerszy zakres niż SEF i jest zdecydowanie bardziej elastyczny. Przedmiotem obrotu mogą być nie tylko swapy jak w przypadku SEF, ale także akcje, obligacje, kontrakty. Obie platformy dają bankom możliwość obrotu instrumentami pochodnymi na rzecz swoich klientów.