Zarówno IFRSy, jak i GAAPy w coraz większym zakresie są projektowane, aby zapewnić ujawnienie strat w następstwie ryzyka kredytowego. W dniu 16.06.2016 r. wszedł w Stanach Zjednoczonych w życie standard, który wymaga ujawnienia oczekiwanej straty z ryzyka kredytowego w całym okresie pożyczki już w momencie jej udzielenia. Zgodnie z IFRS 9 bank powinien rozpatrywać jedynie okres 12 miesięcy. Inną różnica jest konieczność rozpatrywania całości portfela kredytów, podczas gdy IFRS 9 wymaga jedynie tej części portfela kredytów, który jest poniżej określonego standardu – kredyty o ratingu spekulacyjnym oraz w sytuacji znaczącego pogorszenia jakości kredytowej kredytobiorcy. Zatem banki funkcjonujące w reżymie GAAP będą musiały zawiązać większe rezerwy niż banki objęte IFRS 9. Szacuje się, że dla całego sektora bankowego wartość rezerw może wzrosnąć o 50-100 mld USD, zaś dla przeciętnego banku o reprezentatywnym dla sektora ryzyku kredytowym te rezerwy mogą być nawet o 200% wyższe w reżymie GAAP niż IFRS 9.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz