Krzywa obojętności przedstawia wszystkie kombinacje dwóch dóbr dające konsumentowi taką samą całkowitą użyteczność, ponieważ w każdej z tych kombinacji jakiekolwiek zmniejszenie ilości jednego dobra zostaje zrekompensowane odpowiednim zwiększeniem ilości drugiego dobra.
Istnieje pewne podobieństwo pomiędzy linią budżetową a krzywą obojętności. Podobnie jak linia budżetowa łączy punkty odpowiadające koszykom o równej dostępności dla konsumenta przy założonym dochodzie i cenach dóbr, tak krzywa obojętności łączy punkty odpowiadające koszykom dóbr o takiej samej użyteczności dla konsumenta. Użyteczność koszyków na krzywej obojętności jest taka sama dla każdego z nich, to konsumentowi jest obojętne który nich będzie konsumował - przy każdym z nich poziom jego satysfakcji jest taki sam.
Teoria krzywych obojętności
Ekonomista Vilfredo Pareto oraz ekonomiści Roy G. D. Allen i John Richard Hicks opracowali teorię krzywych obojętności. Jest to bardziej precyzyjna teoria wartości, która ukazuje więcej zależności. Opiera się ona na 3 założeniach:
1) wszyscy konsumenci są świadomi, które sytuacje oceniają jako lepsze dla siebie samych, i wiedzą, która z przedstawionych alternatyw jest dla nich najbardziej korzystna,
2) teoria ta bazuje na tzw. transywitywności, czyli jeżeli A jest większe niż B, zaś B jest większe niż C, to wówczas A jest większe od C,
3) większa ilość danego dobra stwarza lepszą sytuację niż mniejsza jego ilość.
Właściwości krzywych obojętności
Wykres pokazujący wszystkie równo cenne dla nas kombinacje 2-óch dóbr.
krzywe obojętności reprezentujące wyróżnione poziomy preferencji nie mogą się przecinać.
Istnieje pewne podobieństwo pomiędzy linią budżetową a krzywą obojętności. Podobnie jak linia budżetowa łączy punkty odpowiadające koszykom o równej dostępności dla konsumenta przy założonym dochodzie i cenach dóbr, tak krzywa obojętności łączy punkty odpowiadające koszykom dóbr o takiej samej użyteczności dla konsumenta. Użyteczność koszyków na krzywej obojętności jest taka sama dla każdego z nich, to konsumentowi jest obojętne który nich będzie konsumował - przy każdym z nich poziom jego satysfakcji jest taki sam.
Teoria krzywych obojętności
Ekonomista Vilfredo Pareto oraz ekonomiści Roy G. D. Allen i John Richard Hicks opracowali teorię krzywych obojętności. Jest to bardziej precyzyjna teoria wartości, która ukazuje więcej zależności. Opiera się ona na 3 założeniach:
1) wszyscy konsumenci są świadomi, które sytuacje oceniają jako lepsze dla siebie samych, i wiedzą, która z przedstawionych alternatyw jest dla nich najbardziej korzystna,
2) teoria ta bazuje na tzw. transywitywności, czyli jeżeli A jest większe niż B, zaś B jest większe niż C, to wówczas A jest większe od C,
3) większa ilość danego dobra stwarza lepszą sytuację niż mniejsza jego ilość.
Właściwości krzywych obojętności
- mają nachylenie ujemne,
- mają kształt paraboli wygiętej w stronę układu współrzędnych,
- stają się bardziej płaskie w miarę przesuwania się po nich w prawo,
Wykres pokazujący wszystkie równo cenne dla nas kombinacje 2-óch dóbr.
krzywe obojętności reprezentujące wyróżnione poziomy preferencji nie mogą się przecinać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz