DEFLACJA i STAGFLACJA

DEFLACJA – oznacza obniżkę cen lub ogólny spadek poziomu cen, dóbr i usług.

Deflacja = inflacja ujemna.

Deflacja nie jest normą, zwłaszcza dla krajów rozwijających się, ale się zdarza.

Najbardziej znany przypadek deflacji aż do końca kryzysu finansowego lat 2007-2008 to Japonia.

Przy deflacji trudno jest kontrolować gospodarkę, trudno napędzać ją samymi procentowymi lub drukowaniem pieniędzy. Deflacji nie obserwujemy w całej gospodarce, ale pojawia się często w pewnych sektorach, najczęściej w sektorze technologii. Dotyczy głównie sprzętów, takich jak laptopy, telewizory, telefony komórkowe. Np. dziś laptop kupimy za 2000zł, a za pół roku ten sam model kupimy za 1000zł lub za 2000zł kupimy laptop z dużo lepszymi parametrami.

Jeżeli inflacja towarzyszy stagnacja w gospodarce =  STAGFLACJA

Jeżeli inflacja towarzyszy w gospodarce stagnacja to należy mówić o stagflacji, która powstaje poprzez szok podażowy, regulacje prawne, albo nieracjonalne działania rządu. Klasyczny przykład źródła stagflacji to embargo na ropę naftową. Nagle obniżona zostaje podaż ropy, której wielkość jest proporcjonalna do cen. Gdy podaż ulega redukcji ceny zwiększają się. Zaś cena ropy wpływa na koszty dóbr i usług. Gdy wzrosną jej ceny to popyt gwałtownie obniża się. Redukuje się również wykorzystanie czynników produkcji
w przedsiębiorstwach. W następstwie zmniejszają się inwestycje i później zyski. Jeśli dobra są importowane, to wysoki koszt importu przekłada się na wyższe ceny dla konsumenta krajowego. Później obniżają się wynagrodzenia i zatrudnienie, przez co jeszcze bardziej zmniejsza się popyt i pojawia się stagnacja wzrostu gospodarczego przy wzrastajacych cenach (czyli stagflacja).