„Metody deterministyczne polegają na matematycznym sformułowaniu funkcji ekonomicznych (algorytmów obliczeniowych). Schematy algorytmów są na ogół proste i nie nastręczają trudności w technice obliczeniowej, co jest ich zaletą. Wadą ich jest, że praktycznie każdy algorytm oparty na założeniach określonych z góry przez analityka. Jeśli założenia okażą się błędne lub nieprecyzyjne, wyniki analizy są niewiele warte.
W procedurach obliczeniowych metod deterministycznych nie ma możliwości oddzielenia czynników głównych od przypadkowych. Czynniki te są bowiem zdeterminowane od samego początku, a analiza zmierza do ich skwantyfikowania. Przykładem zastosowania metody deterministycznej jest analiza oparta na wzorcowych układach nierówności wskaźników dynamiki podstawowych wielkości ekonomicznych: przychodów ze sprzedaży, zatrudnienia, majątku i zysku.
Metody stochastyczne stwarzają możliwość uwzględnienia nie tylko czynników głównych, ale również czynników losowych, które są pomijane w metodach deterministycznych. Zalety metod stochastycznych przemawiają za celowością ich szerszego stosowania w analizie ekonomicznej a szczególnie w analizie czynnikowej. Tymczasem w praktyce dominują raczej metody deterministyczne. W literaturze przedmiotu dominuje pogląd, że metody deterministyczne są bardzo przydatne w analizach retrospektywnych, natomiast w analizach prospektywnych wyżej ocenia się metody stochastyczne.”[1]
[1] F. Bławat: Analiza ekonomiczna, Politechnika Gdańska, Gdańsk 1999, s. 17.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz