Różnicowanie pełnomocników z uwagi na wartość lub zakres transakcji zawieranej w ramach umowy ramowej sprzedaży energii elektrycznej

Moim zdaniem należy wskazać, iż bezprzedmiotowe i nieefektywnej jest różnicowanie kategorii pełnomocników dla określonych etapów prowadzenie negocjacji handlowych, czy zawierania transakcji o określonych wartościach.

Taki podział kompetencji powoduje istotne ryzyko związane z ważnością zaciągniętych zobowiązań. Z uwagi na przyjęty w umowie ramowej moment zawarcia umowy sprzedaży, prowadzenie rozmów w przedmiocie zawarcia potencjalnej umowy (prowadzenie negocjacji lub też składanie ofert) jest możliwe wyłącznie z osobami umocowanymi do jej zawarcia umowy. Bezprzedmiotowej jest natomiast prowadzenie rozmów handlowych z osobą wskazaną jedynie do uzgadniania warunków transakcji, gdyż w takim przypadku, osoba prowadząca rozmowy nie jest władna do zawarcia umowy. Co więcej powyższe w sposób oczywisty pozostaje w konflikcie z § 3 umowy ramowej, zgodnie z którym umowa sprzedaży może być zawarta w dowolnej formie (także ustnej), a potwierdzenie transakcji ma walor jedynie dowodowy, natomiast nie wpływa w żaden sposób na ważność zawarcia umowy sprzedaży.

Należy również zadać pytanie, czy aby osoby wskazane do prowadzenia negocjacji w przedmiocie umowy sprzedaży nie są de facto umocowane do składania ofert w imieniu danej strony. Zgodnie z art. 70 § 1 kc umowę poczytuje się za zawartą w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu. Zatem z chwilą przyjęcia przez drugą stronę oferty wystosowanej przez opisaną wyżej kategorię pełnomocników, mając na uwadze postanowienia § 3 umowy ramowej, dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży.

Opisany powyżej model podziału kompetencji w prowadzeniu działalności tradingowej, z uwagi na wartość umów sprzedaży zawieranych w ramach umowy ramowej
i generuje ryzyko, które uznać należy za na tyle istotne, iż przewidziana w tym zakresie ochrona wynikająca z przepisów art. 72 § 2 kc oraz art. 103 kc jest zdecydowanie niewystarczająca. Wobec powyższego próby kategoryzowania traderów w zakresie uprawnień do zawierania transakcji ze skutkiem dla kontrahenta, uznać należy na generujące tak wielkie ryzyko, iż w zasadzie przekreślające sens wchodzenia w relacje handlowe przy takich uwarunkowaniach.

Jako rozwiązanie zapewniające najdalej idącą w chwili obecnej ochronę pewności zawartej umowy należy wskazać rozwiązania zakładające, iż umowy sprzedaży zawierane będą przez reprezentujących strony traderów (osoby działające w imieniu strony i zajmujące się w ramach jej organizacji hurtowym obrotem energią elektryczną). Natomiast każda ze stron ponosi we własnym zakresie odpowiedzialność za zapewnienie, iż każda
z osób, które w jej imieniu negocjują i zawierają umowę sprzedaży lub potwierdzają warunki takiej umowy, jest osobą upoważnioną do reprezentowania danej strony. Natomiast przekazanie przez stronę listy osób upoważnionych do działania w jej imieniu służy jedynie do celów informacyjnych.

Choć rozwiązanie takie wymusza na nas dodatkowe działania organizacyjne i ścisłe przestrzeganie procedur wewnętrznych to zapewni naszym kontrahentom pewność zaciągniętych zobowiązań i pozwoli oczekiwać podobnych rozwiązania ich strony.