Jeżeli trading staje się centralnym elementem pionowo zintegrowanej struktury przedsiębiorstwa elektroenergetycznego, jednym z jego zadań jest generowanie za pomocą wewnętrznych cen rozliczeniowych oddziaływań sterujących, na podstawie których pozostałe jednostki biznesowe przedsiębiorstw podejmują decyzje. Ceny te powinny odpowiadać warunkom rynkowym, tak aby wewnętrzna alokacja kapitału ryzyka była powiązana zarówno z rzeczywistym ryzykiem danej działalności, jak i szansami rynkowymi.
W tym celu zarządzanie podejmowaniem elementów ryzyka finansowego, dla których strategię reakcji na ryzyko można opracować wykorzystując produkty notowane na rynku, przejmuje trading. Posiada on ku temu największe kompetencje, gwarantujące przez to także wyższy zwrot
z podejmowania ryzyka finansowego niż inne ośrodki odpowiedzialności.
W takiej sytuacji trading staje się substytutem rynku, stawiając do dyspozycji swoich klientów dostęp do rynku oraz całą posiadaną infrastrukturę, w tym służby analityczne, stwarzając potencjał do rozwoju ich innowacyjności, np. usługi tollingowe, opcje na spread, czy heat rate oraz posiadany system handlowy dla zarządzania portfelami zabezpieczającymi. Rozwiązanie tego typu pozwala również utrzymywać spójność polityki w stosunku do rynku zewnętrznego. Pozostałymi czynnikami ryzyka finansowego zarządzają bezpośrednio te jednostki, na które są one narażone. Takie rozwiązanie organizacyjne zwiększa dyscyplinę rynkową zarówno w zakresie cen wewnętrznych, jak i cenotwórstwa dla klientów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz