Ekonomia jest nudna. Zarządzanie ryzykiem jest jeszcze nudniejsze.

Drogi Czytelniku!

Jak Ty postrzegasz tak pasjonującą dziedzinę wiedzy jak ekonomia, czy jej poddziedzina w postaci metod identyfikacji, pomiaru i zarządzania ryzykiem?

Nie jest dobrze. Tak myślałem. W hierarchii wartości spraw tego świata, gdyby zarządzanie ryzykiem zestawić z meczem patałachów zwanych dla niepoznaki polską reprezentacją piłkarską, z filmem fabularnym, w którym znana gwiazda rozbiera się ze dwa razy, z programem o gotowaniu, w którym rzuca się mięsem dosłownie i w przenośni, z książką kryminalną, z motoryzacją, z metodami wytwarzania tworzyw sztucznych, z technologią budowy mostów, ba, nawet z technologią wyrobu okien, jest to, nie da się ukryć, w powszechnym mniemaniu dziedzina najmniej interesująca. Gdybyśmy my, jako eksperci, dostali się do telewizji, i poprowadzili program o ww. metodach, jego oglądalność byłaby z pewnością parszywa i po jednej emisji na następne już by nas nie dopuszczono. Z całą pewnością reportaż o okradaniu klientów agencji towarzyskich poprzez kopiowanie kodów kart kredytowych jest ciekawszy.

Dlaczego tak jest. Teraz swoje pytanie skieruję do mężczyzn, gdyż jako przedstawiciel tego podgatunku nie czuję się upoważniony do wysuwania przypuszczeń i wchodzenia w stan umysłu przedstawicielek konkurencyjnego podgatunku. Tak będzie i bezpieczniej dla mnie i uczciwiej.

- A więc przypomnij sobie, kim chciałeś zostać z zawodu, jak byłeś jeszcze uczniem:
a) piłkarzem,
b) inżynierem,
c) pracownikiem budowlanym,
d) ekonomistą,
e) rolnikiem?
Jestem przekonany, że przy tak postawionym pytaniu odpowiedź d konkurowałaby z e w zakresie najrzadziej zakreślanych odpowiedzi. A która by wygrała? Sprawa jest oczywista. Nawet najzdolniejszy uczeń zainteresowany nawet budową mostów w konkurowaniu o prawo do randki z najładniejszą uczennicą zawsze przegra z autorem hattricka popełnionego we wczorajszym meczu drużyn podwórkowych. Oczywiście każdy normalny nastolatek płci męskiej marzył o tym, aby zostać piłkarzem, jak już dorośnie. Dlaczego?

Bo w życiu można:
a) mało umieć i dużo zarabiać,
b) mało umieć i mało zarabiać,
c) dużo umieć i dużo zarabiać,
d) dużo umieć i mało zarabiać.

Aby możliwe były odpowiedzi c i d, trzeba się jednak dużo uczyć, a to wyklucza codzienne granie i treningi. Czyli likwiduje możliwość zostania piłkarzem i wzbudzania podziwu płci przeciwnej. Znany niegdyś trener piłkarski Leszek Jezierski tłumaczył swoim podopiecznym na treningach: "Jeśli szkoła przeszkadza ci w karierze sportowej, to ... rzuć szkołę". Chociaż autor tej cennej rady już nie żyje, myślę że wielu jego podopiecznych powinno mu do dziś składać ciche podziękowania. Poza tym nikt nie chce mało zarabiać. Odpada więc opcja b. Aby możliwa była opcja a, trzeba zostać piłkarzem.

O tym marzyli chłopcy. O czym marzyły dziewczyny, nie wiem. Ale może jakaś część z nich śniła, że będzie księżniczką, którą od życia w nędznym lochu uratuje rycerz na białym koniu. Czyli, tłumacząc na język polski, śniły o dobrym zamążpójściu. Co to oznacza? Moim zdaniem ślub z ... piłkarzem. Tak, jak udało się na przykład Annie Lewandowskiej i teraz możemy ją oglądać non stop w reklamach telewizyjnych i nie tylko.

My, autorzy tego bloga, nie rzuciliśmy jednak szkoły. Czasem tego żałujemy, ale już jest za późno na korektę życiowej drogi. Ale dzięki temu próbujemy tę nudną dla ogółu (a dla nas pasjonującą) wiedzę rozpropagować. I mimo wszystko okazuje się, że jest na nią zapotrzebowanie. Skąd ono się bierze?

Otóż drogi Czytelniku! Ty możesz ekonomii nie lubić. Ty możesz nie chcieć o niej słyszeć. Ty możesz w ogóle nie uczyć się jej reguł. I co wówczas się stanie. Ona i tak brutalnie wejdzie w Twoje życie i zażąda rachunku za naiwność i niewiedzę. Bo ekonomia jest obecna wszędzie. Dziś ekonomia jest wszystkim. Ona decyduje o kierunkach działań, o powodzeniu lub klęsce każdego projektu, przedsiębiorstwa, inwestycji. Nie uciekniesz od niej.

Warto jednak czytać naszego bloga.

Maciej Skudlik