Post opracowany na podstawie nagrodzonej pracy w II Edycji Konkursu Polrisk na najlepszą pracę dyplomową z zakresu zarządzania ryzykiem w organizacji.
Magdalena Kowalcze za pracę pt: NIEWŁAŚCIWE ZARZĄDZANIE RYZYKIEM PRZYCZYNĄ KRYZYSU FINANSOWEGO NA PRZYKŁADZIE LEHMAN BROTHERS
Rok 2007 przyniósł pierwsze znaki nadchodzącego załamania na rynku nieruchomości. Mimo tego jeszcze w maju 2007 r. prezes Lehman Brothers, Richard Fuld, podpisał kontrakt na budowę luksusowych osiedli w metropoliach USA z firmą deweloperską Tishman Speer. W sierpniu Lehman przyznał się do posiadania toksycznych aktywów o wartości około 80 mld USD, jednak mimo tego wynagrodzenia, przyznane akcje i inne gratyfikacje były wyższe niż nawet rok wcześniej.
Prezes Lehman Brothers wykorzystał fakt możliwości łączenia funkcji w zarządzie i radzie nadzorczej, dzięki czemu nikt nie mógł odnieść znaczącego skutku w alarmowaniu o złej strategii inwestowania. Richard Fuld zeznał później przed komisją Izby Reprezentantów, badającej przyczyny powstania kryzysu finansowego, że po 2000 r. otrzymał łącznie 300 mln USD wynagrodzenia.
Tymczasem agencje ratingowe przyznawały Lehman Brothers coraz wyższe długoterminowe ratingi, wprowadzając w błąd opinię publiczną, co do rzeczywistego stanu w banku. O istotnej roli agencji ratingowych wspomniano również w pierwszym rozdziale, poświęconym przyczynom kryzysu finansowego, tutaj mamy tego potwierdzenie. W rzeczywistości bank znajdował się już na równi pochyłej w kierunku bankructwa.
Pierwszy kwartał 2008 r. przyniósł stratę 2,8 mld USD i bank znalazł się w poważnych kłopotach pomimo kilkumiliardowego dokapitalizowania. Wartość akcji spadła w ciągu roku z 67 do 14 USD i bank musiał bardzo szybko pozyskać kapitał, co niestety nie było łatwe przy ogólnym zwątpieniu w wypłacalność Lehman Brothers. Akcje banku notowane na Wall Street zostały 12 września przecenione o 41,79% i osiągnęły wartość 4,22 USD, a już następnego dnia tylko 3,79 USD. Firma wykazywała ok. 613 mld USD długu wobec 639 mld USD aktywów. Lista wierzycieli zawierała około 100 tys. pozycji, wśród których znaleźli się m.in. Citigroup i Bank of New York Mellon.
W ratowanie banku włączył się skarb państwa i FED, pośrednicząc w negocjacjach z potencjalnymi inwestorami. Jednak rząd odmówił potencjalnym nabywcom wsparcia finansowego w razie ewentualnego zakupu, co zniechęciło wszystkich zainteresowanych i doprowadziło do wycofania się z transakcji, między innymi Barclays PLC, Bank of America i banki azjatyckie.
W dniu 15 września 2008 r., po 158 latach istnienia, Lehman Brothers ogłosił upadłość i złożył do sądu wniosek o ochronę przed wierzycielami (filling for bankruptcy protection). Procedura ta umożliwiła stopniową likwidację firmy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz