Inicjatywy szczytu G20 w Pittsburghu

W odpowiedzi na światowy kryzys finansowy 24 września 2009 r. odbył się w Pittsburghu szczyt przywódców G-20 (grupa najbogatszych i największych rozwijających się gospodarek świata - grupa 19 państw plus Unia Europejska[1]). Była to antykryzysowa konferencja mająca na celu przezwyciężenie ówczesnego kryzysu oraz zapobieżenie podobnym w przyszłości, dzięki poprawie funkcjonowania systemu finansowego. Głównym tematem zatem było ustalenie strategii wyjścia z kryzysu oraz reforma instytucji finansowych. G-20 podjęła także szereg inicjatyw mających na celu redukcję ryzyka systemowego, powstającego na rynku derywatów OTC. Jedną z nich było wzmocnienie reżymu regulacji rynku finansowego, w celu zwiększenia jego przejrzystości i wzmocnienia nadzoru nad rynkiem derywatów OTC oraz ograniczenia możliwości wpływania na sytuację na rynku finansowym przez jakikolwiek podmiot.

W Pittsburghu zdecydowano o podjęciu skoordynowanych działań na poziomie międzynarodowym w celu określenia globalnych standardów regulacji rynków finansowych, szczególnie OTC, aby ograniczyć ryzyko powstające na globalnym rynku finansowym. W tym celu ustalono, że zostaną wprowadzone regulacje polepszające przejrzystość nie tylko rynków finansowych, ale także rynków towarowych – także aby ograniczyć nadmierną zmienność cen. Instytucje finansowe zostają poddane ścisłej regulacji w zakresie zasad podejmowania ryzyka, co powinno znaleźć wyraz w ich długookresowych wynikach (zmiana perspektywy czasowej oceny wyników ich funkcjonowania) oraz zwiększonej przejrzystości funkcjonowania. Wszystkie podmioty, których upadek może mieć wpływ na stabilność systemu finansowego powinny podlegać powyższym standardom regulacyjnym, spójnym i ujednoliconym w skali globalnej.

Równocześnie G-20 odniosło się do regulacji derywatów handlowanych poza giełdami. Na szczycie w Pittsburghu wskazano, że wszystkie zestandaryzowane derywaty handlowane na rynku OTC powinny być przedmiotem obrotu na giełdach, lub elektronicznych platformach handlowych oraz być centralnie rozliczane. Kontrakty te powinny być także raportowane do repozytoriów handlowych. Kontrakty tego typu, które nie są centralnie rozliczane powinny być związane z podwyższonym wymogiem kapitałowym.

[1] W G-20 reprezentowane było siedem największych gospodarek świata (USA, Wielka Brytania, Kanada, Francja, Niemcy, Włochy, Japonia, Unia Europejska ), a także tzw. gospodarki wschodzące, m.in.: Brazylia, Rosja, Indie, Chiny (grupa BRIC) i Turcja.