P.B. Kennen wskazał, że integracja polityki fiskalnej może pomóc w neutralizacji szoków asymetrycznych. Stwierdza on, że polityka fiskalna i monetarna powinny wspólnie przyczyniać się do optymalizacji celów gospodarczych. Wymienia jednak jeden podstawowy warunek: obie polityki powinny być stosowane na takim samym obszarze. Czyli zakres władzy centralnej dla polityki fiskalnej i monetarnej powinien pokrywać się z obszarem walutowym[1]. W warunkach koncentracji władzy monetarnej i fiskalnej na szczeblu centralnym obszaru walutowego, region dotknięty problemami gospodarczymi może oczekiwać automatycznego wsparcia z budżetu centralnego. De facto jest to wsparcie ze strony reszty obszaru walutowego. Region przeżywający trudności gospodarcze wpłaca bowiem mniej do budżetu centralnego, przy czym nie wpływa to na wysokość otrzymywanej pomocy (np. zasiłki dla bezrobotnych, ochrona zdrowia itp. zwiększają się w takiej sytuacji). Powstaje w ten sposób mechanizm skutecznych działań stabilizacyjnych[2]. Warunkiem niezbędnym wdrożenia tego mechanizmu stabilizacyjnego jest jednak osiągnięcie wysokiego poziomu integracji politycznej w obszarze walutowym. Podobną tezę sformułował D.A. Snider, wskazując, że granice optymalnego obszaru walutowego wyznaczone są przez zakres prowadzenia efektywnej polityki fiskalnej i monetarnej przez jedną władzę centralną tego obszaru.
[1] A. Bień, Optymalny obszar…, op. cit., s. 46.
[2] P.B. Kenen, The Optimum Currency Area: An Eclectic View, w: R. Mundell, A.K. Swoboda (red.), Monetary Problem of the International Economy, University of Chicago Press, Chicago 1969.
dzięki za bibliografię, właśnie poszukuję książki bienia i nigdzie nie mogę jej dostać a potrzebuję do doktoratu.
OdpowiedzUsuń