Lapidariów o pomiarze ryzyka dalszy ciąg ...
„Miara zysku narażonego na ryzyko wykorzystywana jest do szacowania globalnej wielkości zagrożeń dla pozycji finansowej przedsiębiorstwa (w przypadku rynku energii elektrycznej szczególnie ryzyka rynkowego i ryzyka wolumenu). Została ona stworzona w 1992 r. przez konsultantów KWI (organizacja zajmująca się zarządzaniem ryzykiem na rynkach energii), na potrzeby norweskiego przedsiębiorstwa, które chciało wyliczyć ryzyko własnej działalności na rynku energii. Zaletą PaR w odniesieniu do przedsiębiorstw sektora elektroenergetycznego jest to, że powstał on bezpośrednio na potrzeby rynku energii, przez co uwzględnia jego szczególną specyfikę. Charakterystyka tego rynku sprawia bowiem, że niektóre zajęte pozycje mogą być trudne do zamknięcia z powodu ograniczonej płynności rynku lub problemów technicznych (np.: ograniczenia przesyłowe). Wskutek niedostatecznej płynności rynku, poza brakiem możliwości zmiany pozycji, przedsiębiorstwo elektroenergetyczne może mieć wtedy także kłopoty z zastosowaniem skutecznych rozwiązań zabezpieczających. Celowym jest więc uwzględnienie przedstawionych czynników ryzyka w trakcie określania wartości ryzyka i dopuszczenie sytuacji, w której z uwagi na brak płynności rynku, pozycja przedsiębiorstwa nie ulega zmianie aż do czasu fizycznej realizacji. Takie też założenie spełnia miara zysku narażonego na ryzyko (PaR), czym różni się od wskaźników kalkulowanych w oparciu o wartość narażoną na ryzyko (VaR), która jest najpopularniejszą miarą ryzyka, powszechnie stosowaną na rynkach finansowych.”
„Miara zysku narażonego na ryzyko wykorzystywana jest do szacowania globalnej wielkości zagrożeń dla pozycji finansowej przedsiębiorstwa (w przypadku rynku energii elektrycznej szczególnie ryzyka rynkowego i ryzyka wolumenu). Została ona stworzona w 1992 r. przez konsultantów KWI (organizacja zajmująca się zarządzaniem ryzykiem na rynkach energii), na potrzeby norweskiego przedsiębiorstwa, które chciało wyliczyć ryzyko własnej działalności na rynku energii. Zaletą PaR w odniesieniu do przedsiębiorstw sektora elektroenergetycznego jest to, że powstał on bezpośrednio na potrzeby rynku energii, przez co uwzględnia jego szczególną specyfikę. Charakterystyka tego rynku sprawia bowiem, że niektóre zajęte pozycje mogą być trudne do zamknięcia z powodu ograniczonej płynności rynku lub problemów technicznych (np.: ograniczenia przesyłowe). Wskutek niedostatecznej płynności rynku, poza brakiem możliwości zmiany pozycji, przedsiębiorstwo elektroenergetyczne może mieć wtedy także kłopoty z zastosowaniem skutecznych rozwiązań zabezpieczających. Celowym jest więc uwzględnienie przedstawionych czynników ryzyka w trakcie określania wartości ryzyka i dopuszczenie sytuacji, w której z uwagi na brak płynności rynku, pozycja przedsiębiorstwa nie ulega zmianie aż do czasu fizycznej realizacji. Takie też założenie spełnia miara zysku narażonego na ryzyko (PaR), czym różni się od wskaźników kalkulowanych w oparciu o wartość narażoną na ryzyko (VaR), która jest najpopularniejszą miarą ryzyka, powszechnie stosowaną na rynkach finansowych.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz