Kontrola zarządcza w jednostkach sektora finansów publicznych

Kontrola zarządcza stała się obowiązkiem w jednostkach sektora finansów publicznych na mocy znowelizowanej ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 roku. W ustawie tej nastąpiło ostateczne zerwanie z tradycją instytucjonalnej kontroli wewnętrznej. Kontrola wewnętrzna prowadziła do zaniedbania kontroli funkcjonalnej i pomijała czynniki ryzyka o charakterze niefinansowym. Na mocy nowej ustawy, kontrolę wewnętrzną zastąpiono kontrolą zarządczą. W przeciwieństwie do poprzedniej formy kontroli, kontrola zarządcza obejmuje nie tylko celowość i zgodność z procedurami, ale również zapewnienie skuteczności i efektywności działania, ochronę zasobów, przepływ informacji oraz zarządzanie ryzykiem. Nowe uregulowania wprowadzają, więc daleko idące zmiany w tradycyjnym podejściu do kontroli w sektorze publicznym. Rozwiązania prawne, które zostały przyjęte w nowej ustawie o finansach publicznych uchwalonej 27 sierpnia 2009r., wprowadziły gruntowne zmiany w systemie kontroli finansowej, Stąd konieczna jest implementacja odmiennego systemu niż dotychczasowy, czyli nowy model kontroli zarządczej. Rozwój kontroli zarządczej ma kluczowe znaczenie dla profesjonalizacji zarządzania w jednostkach sektora finansów publicznych. Obok racjonalizacji środków kontroli, zarządzanie wprowadza procesy samo-ulepszania organizacji poprzez zastosowanie cyklu analizy, planowania, podjęcia działań i kontroli efektów. Ponadto, ilość informacji, które generuje system zarządzania wymaga wzmocnienia kanałów komunikacji, co może prowadzić do rozwoju systemów informacji zarządczej. Korzyści z wprowadzenia kontroli zarządczej w sektorze publicznym wykraczają znacznie poza bezpośredni cel, jakim jest zabezpieczenie realizacji celów organizacji przed zagrożeniami. Zmiana sposobu prezentowania kontroli zarządczej, która wynika z przeprowadzonego badania, może istotnie zwiększyć szanse na skuteczne zastosowanie tego systemu w praktyce.